Week 3

Gu Bakana!

Maandag mochten we eindelijk zelf ook eens een (voorbereid) lesje geven. Ik keek zelf heel hard uit naar dat moment. Na een week observeren, wou ik eindelijk zelf ook eens voor de klas staan.

Ik gaf elke dag een onthaalmoment en een lesje. Dit vond ik heel weinig. Zeker als je vergelijkt met onze stages in België. Maar de juf stond erop dat ik niet meer lessen gaf. Ze wou dat ik me niet ging vermoeien. Aan deze gedachte moet ik nog wat wennen. Dit is voor mij een groot verschil met de mentaliteit die ik ken in België. Ik zal toch proberen om de volgende weken wat meer lessen te geven. Al vind ik dat we soms ook iets kunnen leren van de Surinaamse gedachtegang. (ICOM culturele ontvankelijkheid)

Ik zorgde ervoor dat ik niet onmiddellijk heel speels aan het werk ging in de klas. Wanneer ik een dagje onvoorbereid moest lesgeven in 1b merkte ik immers dat de leerlingen hier niet klaar voor zijn. Ze kunnen het niet aan om van de ene op de andere dag op een andere manier les te krijgen. Dus probeer ik het rustig op te bouwen.

Ik merkte tijdens het onthaalmoment dat de leerlingen het gebruik van een handpop niet gewoon zijn. Ze keken allemaal raar op wanneer ik Betty Babbelkous voorstelde. De juf was alleszins wel enthousiast. Naarmate de week vorderde, werden de kinderen alsmaar enthousiaster. Mijn opzet is dus zeker geslaagd. De dagen van de week zal ik wel moeten blijven herhalen want daar hebben er veel kinderen nog wat problemen mee. Ik denk dat dit zeker kan liggen aan het feit dat er veel leerlingen nooit naar de kleuterklas zijn geweest. De leerlingen zijn na het onthaalmoment ook rustiger. Zo kan de les vlot beginnen.

Ik gaf vorige week ook een knutselactiviteit. De leerlingen gingen betrokken aan het werk en waren trots op hun werkjes. Wat ik wel opmerkte, was dat het grootste deel wat moeite had met creatief zijn. Wanneer ik dit deelde met Floor en Laura (twee studentes kleuteronderwijs) vertelden ze me dat ze dit ook opgemerkt hadden in de kleuterklas. Zo moesten de kleuters een hartje verplicht rood kleuren. Ik denk dat de leerkrachten het kind op deze manier willen leren dat een hartje rood hoort te zijn. Toch vind ik het belangrijk dat fantasie niet wordt tegengehouden. Ik zal met kleine stapjes te werk moeten gaan maar zal toch proberen om hier volgende week over in gesprek te gaan met mijn mentor. (ICOM culturele ontvankelijkheid)

Ik sloot de week af met een hoekenwerk rond rekenen. Omdat de leerlingen deze werkvorm niet kennen (ook niet van in de kleuterklas) ging ik stapsgewijs te werk. Ik richtte vier hoeken in en maakte duidelijke afspraken. De spelletjes in de hoeken maakte ik niet ingewikkeld en ik zorgde dat ze niet moesten samenwerken. Zo merkte ik dat de leerlingen deze nieuwe werkvorm aanvaardden. Ze waren enthousiast, maar bleven toch luisteren. Ook de juf apprecieerde mijn werk. Volgende week kan ik misschien weer iets nieuws introduceren. Zo lang ik maar kleine stapjes maak. (ICOM culturele flexibiliteit) (ICOM creativiteit)

Naast het geven van de lessen had ik ook nog enkele interessante gesprekken met mijn mentor. Zo vroeg ik me af waarom rennen en stoeien in de pauze verboden was. Juf Marlène vertelde me dat spelen niet als negatief wordt gezien maar zweten wel. Ze is van mening dat een kind zich niet kan concentreren wanneer het in de speeltijd heeft gezweet. Daar kan ik wel inkomen. Ik herinner me bijvoorbeeld dat het als kind heel moeilijk was om onmiddellijk aan het werk te gaan na een vermoeiende bewegingsles. Toch denk ik dat de leerlingen zich beter kunnen concentreren wanneer ze hun energie kwijt kunnen. Wanneer ik dit aan de juf vertelde, ging ze akkoord. Ik kreeg dus toestemming om met de leerlingen als tussendoortje even op de speeltuin te spelen. Daarna was het pauze dus konden ze rusten, eten en drinken. Na de pauze konden ze zich weer ten volle concentreren want ze waren niet aan het zweten en waren hun overtollige energie kwijt. Ik was de juf heel dankbaar voor deze kans. (ICOM multiperspectiviteit)

Natuurlijk bestaat ons leven hier niet alleen uit naar school gaan en maakten we ook kennis met Suriname op een andere manier. Zo zijn de tropische regenbuien geen nieuwtje meer voor ons. Onze regenjas is onze trouwe vriend. We weten ondertussen ook dat Javanen je vaak aanraken bij het begroeten. Lichamelijk contact is voor hen heel belangrijk. De helse taxiritten zijn we ondertussen ook al gewoon. Alleen het feit dat ze links rijden blijft nog wat wennen, zeker bij het oversteken. (ICOM culturele kennis)

Wist je dat …

o   … de speelplaats een zwembad geworden was door deze tropische regen?

o   … ik het deze week voor de eerste keer koud heb gehad?

o   … ik een warme douche toch wel mis?

o   … de muggen me blijven toetakelen?

o   … ik 4 verschillende namen heb op school? Zo ben ik juf Hélène, juf Elina, juf Heleen en juf Eline.

o   … ik nu dus op al deze namen reageer?

Tot de volgende!

Eline