Week 6

Dag iedereen!

Hieronder vinden jullie opnieuw mijn wekelijkse update. Veel leesplezier!

Maandag stond ik nog een dagje in 1a waar ik zorg kon verder zetten. (BASCO: begeleider van leer- en ontw. processen) Ik begeleidde een meisje die moeite had met de telrij. Ze moesten in de klas tellen met sprongen van 5 tot 50. De leerlinge kon deze opdracht niet uitvoeren. Toen ik vroeg om van 0 tot 50 te tellen, maakte ze ook enkele fouten. Ik besloot om tijdens de sessie wat stapjes terug te nemen. Ik vertelde de twee juffen wat ik gedaan had en stelde voor om ook in de klas wat stapjes terug te nemen. De juf zei me dat ze dit niet kunnen doen want dan raakt ze achterop en kan ze het niveau van de klas niet meer evenaren. Ik probeerde de juf uit te leggen dat dit wel zou lukken wanneer ze extra begeleiding zou krijgen. De juf zei me dat dit de taak van de ouders is. Nu ze me dit letterlijk heeft gezegd, begrijp ik wel beter waarom ze de kinderen niet begeleiden in de klas. In hun ogen is dit de taak van de ouders. Ik denk dat de korte schooldagen hier medeverantwoordelijk voor zijn. De lessen starten om 08.00 uur en eindigen om 12.30 uur. Ik kan begrijpen dat de leerkrachten hier geen gaatje vinden om de leerlingen echt apart te nemen. (ICOM: multiperspectiviteit) Maar langs de andere kant staan ze wel met twee leerkrachten full time in de klas om deze problemen op te lossen. Ik heb ze deze keer dus opnieuw geen sessie kunnen laten zien hopelijk lukt het na de paasvakantie wel.

Naast het geven van zorg in 1a stond ik de voorbije week ook eens in 3b. Soetkin wou naar aanleiding van een verhaal een taart maken met de klas. Natuurlijk is het wat chaotisch om alleen te koken dus hielp ik graag. (ICOM: flexibiliteit) We maakten petit beurre taart. Zowel de kinderen als de juffen genoten van de activiteit.

Laura en Floor konden ook wat hulp gebruiken deze week in de kleuterklassen. Zo hielpen we bij het aanleren van een dansje rond Pasen. We maakten ook zandkoekjes met de kleuters. Ik vond het heel fijn om ook eens verder kennis te maken met die leeftijdsgroep en merk dat de kleuters me ook echt liggen.

Naast het geven van enkele lesjes zaten we na school ook vaak samen om te brainstormen over ons project. We zijn immers van plan om de weken na de paasvakantie te vullen met een klas overschrijdend project rond afval. Dit omdat we merkten dat het schoolplein er erg vuil bij ligt. Ook in de straten van Paramaribo vind je erg veel afval terug. We vinden het daarom een goede zaak om samen met de kinderen aan de slag te gaan rond dit thema. Soetkin en ik observeerden daarom de rest van de week in de andere klassen die we nog niet aan het werk hadden gezien. Zo kunnen we inschatten wat met welke klas haalbaar is. Het waren leerrijke dagen!

Ik kreeg ook de kans om een oudervoormiddag bij te wonen. (ICOM: kennis hebben van de beroepsuitoefening in andere landen) Een oudervoormiddag kan je eigenlijk vergelijken met een oudercontact zoals we het in België kennen. De ouders worden uitgenodigd voor een gesprek in de klas met de leerkracht. Niet alle kinderen worden besproken enkel degene die slechte cijfers behaalden. Tijdens het gesprek merkte ik op dat enkel de cijfers van taal en rekenen werden besproken. Er was geen aandacht voor muzische vakken of beweging. Ik veronderstel dat de grote toets op het einde van de 6^de klas hier de oorzaak van is. De leerlingen moeten dan slagen voor die test anders mogen ze niet overgaan naar het middelbaar. Ook in de 1^ste klas wordt hier dus al rekening mee gehouden. Wanneer de cijfers niet goed zijn, vraagt de juf aan de ouders om meer te oefenen. Ik merkte op dat sommige ouders hier heel positief mee zijn omgegaan en echt een oplossing aan het zoeken waren zodat hun kind de extra begeleiding zeker kan krijgen. Andere ouders ontkenden vooral de problemen en beweerden dat het kind thuis wel vlot kon lezen en rekenen. Juf Marlène durfde hier zeker tegen in te gaan en vroeg aan mij ook om mijn observaties met de ouders te delen. Ik voelde me wel trots. Dit betekent dat juf Marlène me vertrouwt en ook belang hecht aan mijn observaties. Ik voel me meer en meer thuis op school!

Deze week was er ook een kindje jarig van de klas. Op hun verjaardag mogen de kinderen kiezen welke kleren ze aan doen en hoeven ze hun uniform dus één dagje niet te dragen. Ik vind dit een leuke traditie en je merkt dat de kinderen hier ook echt van genieten. Ook in Suriname wordt er getrakteerd. De porties zijn meestal wat groter dan in België. Zo kreeg elk kind een groot stuk slagroomtaart, een beker sap en een zakje met snoepgoed om mee te nemen naar huis. Leuk om eens kennis te maken met deze manier van vieren.

Na de fijne schoolweek startte het weekend opnieuw met een leuke uitstap. We gingen naar de Jodensavanne en daarna zwemmen in Overbridge. We kwamen opnieuw helemaal tot rust.

Zondag waren we uitgenodigd door de leerkracht om mee te gaan op teambuilding. Ze gingen buiten de stad zwemmen en samen gezellig eten. We waren onmiddellijk erg enthousiast en gingen in op dit voorstel. Elke leerkracht kreeg de taak om iets te koken. Wij moesten voor de drank zorgen. We werden om 08.00 uur opgehaald door de bus en gingen met de schaterlachende leerkracht op weg naar de kreek. Wanneer we daar om 09.30 uur aan kwamen, waren de leerkrachten al alles aan het klaarzetten om een eerste maaltijd te nuttigen. Wij keken met grote ogen naar de juffen die al kip en rijst aan het eten waren op een moment dat wij normaal een appeltje zouden eten. Toch wou ik  dit ook wel een keer proberen. Ik schepte dus ook wat lekkers op en ik was verrast hoe goed het me smaakte. Ik ging onmiddellijk een tweede portie halen en nam het Surinaams eetritme dus even over. We merkten ook dat Surinamers het niet leuk vinden wanneer je eten weigert. Rond 16.00 uur werd ons immers een grote kom Javaanse soep aangeboden. Ik had op dat moment echt geen honger en vond het ook wat te warm voor een kopje soep. Wanneer ik zei dat ik even geen honger had, zag je aan de gezichtsuitdrukkingen dat dit niet geapprecieerd werd. Toen zei ik dat ik zeker wel een beetje wou proeven. Ze schepten onmiddellijk wat uit (wel iets meer dan een proevertje). De juf die de soep had gemaakt was blij dat we ondanks de warmte en de volle maag toch nog wat van haar soep wilden drinken. Hieronder vind je wat foto’s van het eten terug. (ICOM: culturele kennis)

Tussen de eetpauzes door wilden we graag wat zonnen met de leerkrachten. Toen we dit voorstelden, begonnen ze allemaal luid te lachen. Ze vinden het raar dat wij graag naar huis terugkeren met een bruin kleurtje. Zij willen net zo bleek mogelijk blijven. Ze dachten ook dat we zonnecrème gebruiken om bruin te worden. Toen we zeiden dat we anders zouden verbranden en helemaal rood zouden worden, keken ze ons wat ongelovig aan. Een juf vroeg me of ze een beetje zonnecrème mocht gebruiken voor haar gezicht en was daarna onmiddellijk enthousiast ze schreef het merk op en ging zelf ook een flesje halen vertelde ze me.

Het was een leuke dag waar we de leerkrachten op een andere manier leerden kennen.

Wist je dat …

… de leerlingen dachten dat ik 30 jaar was?

… ik de Surinaamse insecten niet zal missen (zeker de reuzekakkerlakken)?

… ik me hier niet klein voel? (De meeste Surinamers zijn even groot als mij en dat ben ik niet gewoon.)

… ik wat moeite heb met het zien van al de straathonden in Suriname en ze allemaal naar huis zou willen meenemen maar dat jammer genoeg niet gaat?

Bedankt om te lezen!

Eline