Week 6

Dag iedereen!

Hieronder vinden jullie opnieuw mijn wekelijkse update. Veel leesplezier!

Maandag stond ik nog een dagje in 1a waar ik zorg kon verder zetten. (BASCO: begeleider van leer- en ontw. processen) Ik begeleidde een meisje die moeite had met de telrij. Ze moesten in de klas tellen met sprongen van 5 tot 50. De leerlinge kon deze opdracht niet uitvoeren. Toen ik vroeg om van 0 tot 50 te tellen, maakte ze ook enkele fouten. Ik besloot om tijdens de sessie wat stapjes terug te nemen. Ik vertelde de twee juffen wat ik gedaan had en stelde voor om ook in de klas wat stapjes terug te nemen. De juf zei me dat ze dit niet kunnen doen want dan raakt ze achterop en kan ze het niveau van de klas niet meer evenaren. Ik probeerde de juf uit te leggen dat dit wel zou lukken wanneer ze extra begeleiding zou krijgen. De juf zei me dat dit de taak van de ouders is. Nu ze me dit letterlijk heeft gezegd, begrijp ik wel beter waarom ze de kinderen niet begeleiden in de klas. In hun ogen is dit de taak van de ouders. Ik denk dat de korte schooldagen hier medeverantwoordelijk voor zijn. De lessen starten om 08.00 uur en eindigen om 12.30 uur. Ik kan begrijpen dat de leerkrachten hier geen gaatje vinden om de leerlingen echt apart te nemen. (ICOM: multiperspectiviteit) Maar langs de andere kant staan ze wel met twee leerkrachten full time in de klas om deze problemen op te lossen. Ik heb ze deze keer dus opnieuw geen sessie kunnen laten zien hopelijk lukt het na de paasvakantie wel.

Naast het geven van zorg in 1a stond ik de voorbije week ook eens in 3b. Soetkin wou naar aanleiding van een verhaal een taart maken met de klas. Natuurlijk is het wat chaotisch om alleen te koken dus hielp ik graag. (ICOM: flexibiliteit) We maakten petit beurre taart. Zowel de kinderen als de juffen genoten van de activiteit.

Laura en Floor konden ook wat hulp gebruiken deze week in de kleuterklassen. Zo hielpen we bij het aanleren van een dansje rond Pasen. We maakten ook zandkoekjes met de kleuters. Ik vond het heel fijn om ook eens verder kennis te maken met die leeftijdsgroep en merk dat de kleuters me ook echt liggen.

Naast het geven van enkele lesjes zaten we na school ook vaak samen om te brainstormen over ons project. We zijn immers van plan om de weken na de paasvakantie te vullen met een klas overschrijdend project rond afval. Dit omdat we merkten dat het schoolplein er erg vuil bij ligt. Ook in de straten van Paramaribo vind je erg veel afval terug. We vinden het daarom een goede zaak om samen met de kinderen aan de slag te gaan rond dit thema. Soetkin en ik observeerden daarom de rest van de week in de andere klassen die we nog niet aan het werk hadden gezien. Zo kunnen we inschatten wat met welke klas haalbaar is. Het waren leerrijke dagen!

Ik kreeg ook de kans om een oudervoormiddag bij te wonen. (ICOM: kennis hebben van de beroepsuitoefening in andere landen) Een oudervoormiddag kan je eigenlijk vergelijken met een oudercontact zoals we het in België kennen. De ouders worden uitgenodigd voor een gesprek in de klas met de leerkracht. Niet alle kinderen worden besproken enkel degene die slechte cijfers behaalden. Tijdens het gesprek merkte ik op dat enkel de cijfers van taal en rekenen werden besproken. Er was geen aandacht voor muzische vakken of beweging. Ik veronderstel dat de grote toets op het einde van de 6^de klas hier de oorzaak van is. De leerlingen moeten dan slagen voor die test anders mogen ze niet overgaan naar het middelbaar. Ook in de 1^ste klas wordt hier dus al rekening mee gehouden. Wanneer de cijfers niet goed zijn, vraagt de juf aan de ouders om meer te oefenen. Ik merkte op dat sommige ouders hier heel positief mee zijn omgegaan en echt een oplossing aan het zoeken waren zodat hun kind de extra begeleiding zeker kan krijgen. Andere ouders ontkenden vooral de problemen en beweerden dat het kind thuis wel vlot kon lezen en rekenen. Juf Marlène durfde hier zeker tegen in te gaan en vroeg aan mij ook om mijn observaties met de ouders te delen. Ik voelde me wel trots. Dit betekent dat juf Marlène me vertrouwt en ook belang hecht aan mijn observaties. Ik voel me meer en meer thuis op school!

Deze week was er ook een kindje jarig van de klas. Op hun verjaardag mogen de kinderen kiezen welke kleren ze aan doen en hoeven ze hun uniform dus één dagje niet te dragen. Ik vind dit een leuke traditie en je merkt dat de kinderen hier ook echt van genieten. Ook in Suriname wordt er getrakteerd. De porties zijn meestal wat groter dan in België. Zo kreeg elk kind een groot stuk slagroomtaart, een beker sap en een zakje met snoepgoed om mee te nemen naar huis. Leuk om eens kennis te maken met deze manier van vieren.

Na de fijne schoolweek startte het weekend opnieuw met een leuke uitstap. We gingen naar de Jodensavanne en daarna zwemmen in Overbridge. We kwamen opnieuw helemaal tot rust.

Zondag waren we uitgenodigd door de leerkracht om mee te gaan op teambuilding. Ze gingen buiten de stad zwemmen en samen gezellig eten. We waren onmiddellijk erg enthousiast en gingen in op dit voorstel. Elke leerkracht kreeg de taak om iets te koken. Wij moesten voor de drank zorgen. We werden om 08.00 uur opgehaald door de bus en gingen met de schaterlachende leerkracht op weg naar de kreek. Wanneer we daar om 09.30 uur aan kwamen, waren de leerkrachten al alles aan het klaarzetten om een eerste maaltijd te nuttigen. Wij keken met grote ogen naar de juffen die al kip en rijst aan het eten waren op een moment dat wij normaal een appeltje zouden eten. Toch wou ik  dit ook wel een keer proberen. Ik schepte dus ook wat lekkers op en ik was verrast hoe goed het me smaakte. Ik ging onmiddellijk een tweede portie halen en nam het Surinaams eetritme dus even over. We merkten ook dat Surinamers het niet leuk vinden wanneer je eten weigert. Rond 16.00 uur werd ons immers een grote kom Javaanse soep aangeboden. Ik had op dat moment echt geen honger en vond het ook wat te warm voor een kopje soep. Wanneer ik zei dat ik even geen honger had, zag je aan de gezichtsuitdrukkingen dat dit niet geapprecieerd werd. Toen zei ik dat ik zeker wel een beetje wou proeven. Ze schepten onmiddellijk wat uit (wel iets meer dan een proevertje). De juf die de soep had gemaakt was blij dat we ondanks de warmte en de volle maag toch nog wat van haar soep wilden drinken. Hieronder vind je wat foto’s van het eten terug. (ICOM: culturele kennis)

Tussen de eetpauzes door wilden we graag wat zonnen met de leerkrachten. Toen we dit voorstelden, begonnen ze allemaal luid te lachen. Ze vinden het raar dat wij graag naar huis terugkeren met een bruin kleurtje. Zij willen net zo bleek mogelijk blijven. Ze dachten ook dat we zonnecrème gebruiken om bruin te worden. Toen we zeiden dat we anders zouden verbranden en helemaal rood zouden worden, keken ze ons wat ongelovig aan. Een juf vroeg me of ze een beetje zonnecrème mocht gebruiken voor haar gezicht en was daarna onmiddellijk enthousiast ze schreef het merk op en ging zelf ook een flesje halen vertelde ze me.

Het was een leuke dag waar we de leerkrachten op een andere manier leerden kennen.

Wist je dat …

… de leerlingen dachten dat ik 30 jaar was?

… ik de Surinaamse insecten niet zal missen (zeker de reuzekakkerlakken)?

… ik me hier niet klein voel? (De meeste Surinamers zijn even groot als mij en dat ben ik niet gewoon.)

… ik wat moeite heb met het zien van al de straathonden in Suriname en ze allemaal naar huis zou willen meenemen maar dat jammer genoeg niet gaat?

Bedankt om te lezen!

Eline 

Week 5

Deze ochtend besefte ik plots dat we ondertussen bijna in de helft zitten. Wat gaat de tijd snel!

Vorige week ging ik verder met het geven van zorg. Ik merkte dat de kinderen het heel fijn vonden dat ze af en toe eens uit de klas werden gehaald. Ik was eerst van plan om enkel de leerlingen die moeite hadden met een bepaald onderwerp extra te begeleiden, maar toen ik merkte dat de leerlingen er zo naar uitkeken om ook eens een individuele sessie mee te maken, startte ik ook met uitdagende zorgsessies. Ik zag dat de iets sterkere leerlingen het leuk vonden om eens uitgedaagd te worden. (BASCO begeleider van leer- en ontw. Processen)

Bij de minder sterke leerlingen merkte ik vooral problemen op rond rekenen en lezen. Ik probeer altijd wat stapjes terug te nemen want de leerlingen hebben nood aan succeservaringen. Maar wanneer ze opnieuw in de klas zitten, moeten ze opnieuw alle oefeningen maken zoals de andere kinderen in de klas. Als een oefening niet lukt of ze kunnen een woordje niet lezen, wordt de leerkracht eerst boos. Daarna proberen ze het wel uit te leggen maar als het na een uitleg nog niet lukt, gaan ze verder met de les. Misschien handelen de leerkrachten op deze manier omdat ze in hun opleiding geen kennis maakten met differentiatie. Juf Marlène vertelde me ook dat ze niet in niveaugroepen werkt omdat iedereen mee kan. Het zou kunnen dat juf Marlène vanuit een andere visie naar de kinderen kijkt en het echt niet nodig vindt om extra zorg te geven. Ik heb het gevoel dat ze dit van de ouders verwachten. Dat wanneer ze niet mee kunnen, de ouders thuis meer moeten oefenen met hun kind. Dit kon ik afleiden uit enkele gesprekken die ik mocht meevolgen. (ICOM multiperspectiviteit)

Ik ga alleszins nog even door met zorg en ga proberen om juf Marlène een sessie te laten bijwonen. Ik probeerde om juf Judith (de hulpjuf) al eens iets te laten zien, maar ze wou haar werk in de klas liever niet laten liggen. Ik houd jullie alleszins verder op de hoogte.

Naast zorg probeer ik ook wat tussendoortjes te introduceren. Hier krijgen ze de naam ‘energizers’. De juffen wisten dus onmiddellijk wat ik met de kinderen van plan was en waren heel enthousiast. Ze vroegen de volgende dagen ook opnieuw of ik die dag een energizer zou doen. Heel fijn om deze appreciatie te krijgen! Hieronder vind je een voorbeeldje.

In het weekend gingen we naar Colakreek. Het is een recreatiegebied waar ook Surinamers naar toe trekken. Je kan er zwemmen in een kreek waarvan het water een bruine kleur heeft, vandaar de naam. Het was een leuke, rustgevende uitstap. We waren weer helemaal klaar om aan de schoolweek te beginnen.

Wist je dat…

·         …Michiel (een huisgenoot) heerlijke kip kan maken op zijn Surinaams?

·         …mijn huisgenoten vaak warme chocomelk drinken bij 30°C?

·         …ik in België weer ga moeten wennen wanneer er gordels te vinden zijn in de auto?

·         …K3 in ons huisje erg veel wordt afgespeeld en ik daar helemaal geen probleem mee heb?

      

    Veel zonnige groetjes 

    Eline

Week 4

Dag trouwe bloglezers!

Het is al even geleden dat er een bericht online werd geplaatst maar we hebben opnieuw een paar drukke weken achter de rug. Ondanks het Surinaamse levensritme vliegt de tijd sneller voorbij dan je denkt.

Naast de lessen geef ik vanaf nu ook individuele zorg aan enkele leerlingen van de klas. (BASCO begeleider van leer- en ontwikkelingsprocessen). Op die manier geef ik toch wat meer les en is de juf niet bang dat ik me zou vermoeien. De leerlingen worden af en toe ook door de hulpjuf apart genomen wanneer ze bijvoorbeeld een repetitie moeten inhalen en kennen dit fenomeen dus al. De inhoud van de sessie zal dus enkel anders zijn. Ik stelde ook voor om deze sessies samen met de hulpjuf te geven en ze stemde hier mee in. Ik ben benieuwd hoe dit verder zal ontwikkelen en houd jullie zeker op de hoogte. 

Daarnaast maakte ik ook kennis met de Surinaamse stagiaires. Er waren een vijftal stagiaires aanwezig en gaven in verschillende klassen elk één lesje. Ik mocht enkele lesjes bijwonen. Zo merkte ik ook na een gesprek met hun docent dat de opleiding er helemaal anders uitziet. Op die manier kon ik de dingen die gebeuren in de klas ook veel beter plaatsen. Wanneer je het leert om het op die manier aan te pakken op school ben je er zelf van overtuigd dat dat de goede manier is. Zo merkte ik dat de studenten bijvoorbeeld heel klassikaal aan het werk gaan. Maar als ze het op deze manier leren, zijn zij ervan overtuigd dat dat de juiste manier is. Zo kan ik me meer vinden in deze werkwijze en kan ik de volgende keer in gesprek gaan met de docent en navragen waarom ze deze methode zo goed vinden. Ik ben erg benieuwd wat ik uit dit gesprek zal leren. (ICOM culturele ontvankelijkheid)

Deze week moesten we donderdag en vrijdag niet naar school. Onze contactpersoon nam ons allen twee dagen mee naar het binnenland. Daar gingen we ook kennismaken met een plaatselijk schooltje. Ik was erg benieuwd of ik grote verschillen ging opmerken met onze stageschool die in de stad (Paramaribo) ligt.

Donderdagochtend om 08.30 uur stonden we allen klaar. De bus ging ons immers dan komen ophalen, maar er was nog geen bus te zien. Een uurtje later (we maakten zo opnieuw kennis met het Surinaamse levensritme) konden we met een volle rugzak een plaatsje nemen.
Na een halfuurtje rijden kwamen we aan bij een eerste schooltje. Toen we wandelden op het schoolplein was het er wel heel stil. Wanneer we in de klassen keken, begrepen we onmiddellijk waarom. Er was helemaal niemand aanwezig op school. De bussen staakten (ja hoor dat gebeurt hier ook) en daardoor konden de meeste leerkrachten en leerlingen de school onmogelijk bereiken. Erg jammer, maar met volle moed stapten we opnieuw op de bus, op naar de volgende stop.

We kwamen aan op een verzamelpunt van veerboten. Hier merkte je al snel dat de boten hier dienst doen als bussen. De binnenlandse bevolking neemt af en toe de boot om een voorraad levensmiddelen in te slaan. We zagen ze dan ook heel uiteenlopende dingen vervoeren. Het ging van een matras tot een kratje bier. Onze boot bracht ons naar de slaapplaats. Het was een prachtig boottochtje. We konden genieten van de ongeschonden, Surinaamse natuur.

Toen we aankwamen in Jaw Jaw zagen we al grote verschillen met de stad. De vrouwen waren de kleren aan het wassen in de rivier. Je zag ze grote wasmanden op hun hoofd dragen en ze de juiste steen uitkiezen om de was te schrobben. Ik vond het allemaal heel fascinerend. In de stad heeft het merendeel van de bevolking stromend water en hoeft niet naar een rivier om te wassen. Ik was verwonderd dat de levenswijze zo kan verschillen in eenzelfde land. Ik vond het ook mooi om te zien dat de plaatselijke bevolking zo dicht en met de natuur leeft. (ICOM culturele kennis)

Na een eerste kennismaking met de cultuur werden de kamers verdeeld. We hadden een prachtig uitzicht op de rivier en hadden alles wat we nodig hadden. Als ontspanning gingen we even gaan zwemmen en sloten de dag af met een gezellig, Surinaams avondmaal. De portie muggen moesten we er wel bijnemen.

De volgende dag gingen we na een frisse duik op weg naar het plaatselijke schooltje. We maakten kennis met de schoolleider en namen een kijkje in de verschillende klassen. Wat me onmiddellijk opviel, was dat ze in de meeste klassen meer materiaal hadden dan in onze stageschool. Dit komt blijkbaar door schenkingen. Daarna ging ik samen met een medestudent even observeren in het eerste leerjaar. Daar heb ik de leerkracht zien slaan. Ik kon dit voorval even niet plaatsen. Ik kon niet begrijpen dat de leerkracht ervan overtuigd is dat dit de beste manier is om met kinderen om te gaan. Ik heb het nu wel een plaats kunnen geven. Ik besef dat sommige leerkrachten een heel andere kijk hebben op opvoeden als ik. Natuurlijk keur ik het niet goed, maar kan ik het wel begrijpen. De leerkracht kan er rotsvast van overtuigd zijn dat dit de beste manier is. Al hoop ik wel dat ik niet meer word geconfronteerd met deze praktijken. (ICOM multiperspectiviteit)

Na een leerrijke tweedaagse trokken we terug naar de Koffielaan.

Wist je dat…

·         …ik stiekem jaloers ben op de vrouwen die normaal kunnen wandelen met een zware wasmand op hun hoofd?

·         …ik al 35 muggenbeten heb?

·         …‘De mol’ kijken hier een vaste maandagavond activiteit is?

·         …gaan eten hier echt veel goedkoper is dan in België?

Tot de volgende keer!

Eline

Week 3

Gu Bakana!

Maandag mochten we eindelijk zelf ook eens een (voorbereid) lesje geven. Ik keek zelf heel hard uit naar dat moment. Na een week observeren, wou ik eindelijk zelf ook eens voor de klas staan.

Ik gaf elke dag een onthaalmoment en een lesje. Dit vond ik heel weinig. Zeker als je vergelijkt met onze stages in België. Maar de juf stond erop dat ik niet meer lessen gaf. Ze wou dat ik me niet ging vermoeien. Aan deze gedachte moet ik nog wat wennen. Dit is voor mij een groot verschil met de mentaliteit die ik ken in België. Ik zal toch proberen om de volgende weken wat meer lessen te geven. Al vind ik dat we soms ook iets kunnen leren van de Surinaamse gedachtegang. (ICOM culturele ontvankelijkheid)

Ik zorgde ervoor dat ik niet onmiddellijk heel speels aan het werk ging in de klas. Wanneer ik een dagje onvoorbereid moest lesgeven in 1b merkte ik immers dat de leerlingen hier niet klaar voor zijn. Ze kunnen het niet aan om van de ene op de andere dag op een andere manier les te krijgen. Dus probeer ik het rustig op te bouwen.

Ik merkte tijdens het onthaalmoment dat de leerlingen het gebruik van een handpop niet gewoon zijn. Ze keken allemaal raar op wanneer ik Betty Babbelkous voorstelde. De juf was alleszins wel enthousiast. Naarmate de week vorderde, werden de kinderen alsmaar enthousiaster. Mijn opzet is dus zeker geslaagd. De dagen van de week zal ik wel moeten blijven herhalen want daar hebben er veel kinderen nog wat problemen mee. Ik denk dat dit zeker kan liggen aan het feit dat er veel leerlingen nooit naar de kleuterklas zijn geweest. De leerlingen zijn na het onthaalmoment ook rustiger. Zo kan de les vlot beginnen.

Ik gaf vorige week ook een knutselactiviteit. De leerlingen gingen betrokken aan het werk en waren trots op hun werkjes. Wat ik wel opmerkte, was dat het grootste deel wat moeite had met creatief zijn. Wanneer ik dit deelde met Floor en Laura (twee studentes kleuteronderwijs) vertelden ze me dat ze dit ook opgemerkt hadden in de kleuterklas. Zo moesten de kleuters een hartje verplicht rood kleuren. Ik denk dat de leerkrachten het kind op deze manier willen leren dat een hartje rood hoort te zijn. Toch vind ik het belangrijk dat fantasie niet wordt tegengehouden. Ik zal met kleine stapjes te werk moeten gaan maar zal toch proberen om hier volgende week over in gesprek te gaan met mijn mentor. (ICOM culturele ontvankelijkheid)

Ik sloot de week af met een hoekenwerk rond rekenen. Omdat de leerlingen deze werkvorm niet kennen (ook niet van in de kleuterklas) ging ik stapsgewijs te werk. Ik richtte vier hoeken in en maakte duidelijke afspraken. De spelletjes in de hoeken maakte ik niet ingewikkeld en ik zorgde dat ze niet moesten samenwerken. Zo merkte ik dat de leerlingen deze nieuwe werkvorm aanvaardden. Ze waren enthousiast, maar bleven toch luisteren. Ook de juf apprecieerde mijn werk. Volgende week kan ik misschien weer iets nieuws introduceren. Zo lang ik maar kleine stapjes maak. (ICOM culturele flexibiliteit) (ICOM creativiteit)

Naast het geven van de lessen had ik ook nog enkele interessante gesprekken met mijn mentor. Zo vroeg ik me af waarom rennen en stoeien in de pauze verboden was. Juf Marlène vertelde me dat spelen niet als negatief wordt gezien maar zweten wel. Ze is van mening dat een kind zich niet kan concentreren wanneer het in de speeltijd heeft gezweet. Daar kan ik wel inkomen. Ik herinner me bijvoorbeeld dat het als kind heel moeilijk was om onmiddellijk aan het werk te gaan na een vermoeiende bewegingsles. Toch denk ik dat de leerlingen zich beter kunnen concentreren wanneer ze hun energie kwijt kunnen. Wanneer ik dit aan de juf vertelde, ging ze akkoord. Ik kreeg dus toestemming om met de leerlingen als tussendoortje even op de speeltuin te spelen. Daarna was het pauze dus konden ze rusten, eten en drinken. Na de pauze konden ze zich weer ten volle concentreren want ze waren niet aan het zweten en waren hun overtollige energie kwijt. Ik was de juf heel dankbaar voor deze kans. (ICOM multiperspectiviteit)

Natuurlijk bestaat ons leven hier niet alleen uit naar school gaan en maakten we ook kennis met Suriname op een andere manier. Zo zijn de tropische regenbuien geen nieuwtje meer voor ons. Onze regenjas is onze trouwe vriend. We weten ondertussen ook dat Javanen je vaak aanraken bij het begroeten. Lichamelijk contact is voor hen heel belangrijk. De helse taxiritten zijn we ondertussen ook al gewoon. Alleen het feit dat ze links rijden blijft nog wat wennen, zeker bij het oversteken. (ICOM culturele kennis)

Wist je dat …

o   … de speelplaats een zwembad geworden was door deze tropische regen?

o   … ik het deze week voor de eerste keer koud heb gehad?

o   … ik een warme douche toch wel mis?

o   … de muggen me blijven toetakelen?

o   … ik 4 verschillende namen heb op school? Zo ben ik juf Hélène, juf Elina, juf Heleen en juf Eline.

o   … ik nu dus op al deze namen reageer?

Tot de volgende!

Eline