Week 12 en 13

Liefste blogvolgers

Ik kan het amper geloven! Hier mijn allerlaatste blogberichtje. Morgen trekken we opnieuw naar ons thuislandje. Veel leesplezier!

Ons project ging van start. We hadden er allemaal erg veel zin in! We hadden hard gewerkt en konden het nu eindelijk aan de kinderen en de leerkrachten laten zien. We hadden een schema opgemaakt zodat we niet altijd in dezelfde klas stonden. We gaven voortdurend in duo les wat erg leuk was. Je leerde erg veel van elkaar en kon bij moeilijke lessen elkaar met raad en daad bijstaan. Zo stond ik ook af en toe samen met Floor of Laura in de kleuterklas, wat me erg goed beviel!

Wanneer we in de klas stonden, kreeg iemand ook de taak om de koffer en het lessenpakket aan de leerkracht uit te leggen. Het lukte immers niet meer om al de leerkrachten samen te krijgen om informatie te geven. Gelukkig ging het ook op die manier. De leerkrachten reageerden erg enthousiast dus we hopen dat ze door dit enthousiasme de koffer nog zullen gebruiken. Naast de leerkrachten waren er telkens ook ouders in de klas. Het was deze week immers ook ouderochtend. Dan mogen de ouders in de klas komen en een les meevolgen. Zo zien ze hoe hun kind les krijgt. Dit fenomeen zag ik nog niet in België terug. Ik vind het wel iets om mee te nemen naar mijn latere klaspraktijk maar denk dat het moeilijker wordt. In Suriname heb je immers veel huismoeders die dus niet gaan werken. In België vrees ik voor een geringere opkomst.

Wat hebben we nu allemaal in de klas gedaan? Te veel om op te noemen! Maar ik geef jullie wel enkele voorbeelden. In de eerste en de tweede klas maakten we naar aanleiding van een verhaal afvalmonsters. De leerlingen moesten elk een schoendoos meenemen naar school en achteraan in de klas was een tafel gevuld met afval. De bedoeling was dat de leerlingen uit het afvalmateriaal zaken gingen kiezen om hun monster vorm te geven. Het doel van deze les was om de leerlingen vooral creatief te laten nadenken. De kinderen moeten immers meestal een voorbeeldje namaken en hebben dus altijd net hetzelfde resultaat. Nu was het de bedoeling dat iedereen een ander monstertje ontwierp en ze hun creativiteit aanspraken. En dit lukte! Het was fantastisch om de leerlingen zo betrokken bezig te zien. Sommige leerlingen hadden natuurlijk wat moeite om met deze open opdracht om te gaan. We hielpen dan waar nodig en zorgde ervoor dat de kinderen hun creativiteit konden uiten. (BACO: leerkracht als begeleider van leer- en ontwikkelingsprocessen)

Daarnaast speelde met vier ook toneel voor de eerste en tweede klas. We haalden onze inspiratie van het verhaal ‘Lui-vies-land’. Het ging over een land waar iedereen al het vuilnis zo maar op straat gooide. Zo konden we bij de jongste kinderen dit probleem aankaarten. De leerlingen gingen er helemaal in op! Leuk om voor zo een enthousiast publiek te spelen. 

We leerden als afsluiter nog een lied aan rond afval. Dit was ook mijn laatste lesje wat ik jammer vond! Al vond ik dit wel de beste manier om een mooie projectweek af te sluiten.

Ik vind dat we trots mogen zijn op onze projectweek en uitgewerkt lessenpakket. We hebben de kinderen zeker dingen bijgebracht, maar hopen natuurlijk dat de Surinaamse leerkrachten hier nog verder meegaan. Ik denk het alleszins wel!

Vrijdag was het dan al tijd om afscheid te nemen. Wat ging de tijd toch snel! Om een leuk afscheidscadeau aan de leerlingen te geven, bestelde we voor elke leerling een banaan. We dachten eerst aan pannenkoeken of cake maar vonden dat de kinderen ook wel eens een gezond tussendoortje konden gebruiken.

Met volle moed (en met 375 bananen) vertrokken we vrijdagochtend in de gietende regen naar school. De straten stonden alweer onder water en toen we op school aankwamen was dit met de klaslokalen ook het geval. We merkten al dat er heel veel kinderen niet aanwezig waren (omdat ze door de vele regen niet op school raakten) en het onderhoofd besloot om de school te sluiten. Daar stonden we dan met 375 rijpe bananen. We besloten dan maar om de kinderen die aanwezig waren alvast een banaan te geven. Jammer genoeg waren er enkele leerkrachten die ons fout begrepen. Zo zag je de leerkrachten met tientallen bananen naar huis vertrekken zonder zelf een dankjewel. Toen we zeiden dat ze eigenlijk voor de kinderen bedoeld waren, antwoorden ze dat ook zij er recht op hadden. Dit kon er op dat moment bij mij niet in. Ik was teleurgesteld en had de laatste dag wel helemaal anders voorgesteld. Gelukkig besloten we om maandag nog eens terug te gaan om vooral nog eens alle kinderen te zien. Toen hoorden we waarom de leerkrachten zo reageren. Het is immers zo dat de school soms als schenking ook bananen krijgt. Dan mogen zowel de leerlingen als de leerkrachten zoveel bananen nemen als ze willen. De leerkrachten in kwestie dachten dus dat het opnieuw om zo een schenking ging. Toen ze door hadden dat wij degene waren die de bananen hadden gekocht voor de leerlingen excuseerden ze zich. Er was dus sprake van een miscommunicatie maar ik ben heel blij dat het misverstand was opgelost. (ICOM: sociale en communicatieve vaardigheden)

We gingen maandag dan nog langs in alle klassen en kregen elk een bloem en een leuk tekstje. Wat ben ik blij dat we maandag nog terug zijn gegaan! Het was leuk om onze stageperiode zo af te sluiten.

Naast het afsluiten van onze stageperiode planden we nog wat bezoekjes in. We gingen langs in O.S. Houttuin. Een school waar de andere Vives studenten lesgeven. We merkten grote verschillen terug met onze school. Zo zitten er veel meer kinderen in de klassen en is het schoolplein veel kleiner. De vlaggengroet gebeurt ook op een andere manier. Het was voor mij goed om ook deze school te zien zo zie ik in dat ik niet mag denken dat elke school in Suriname op dezelfde manier werkt als O.S. Clevia.

Daarnaast ging ik ook langs bij een Surinaamse scouts! Ik ben namelijk ook al enkele jaren leidster bij de KSA daarom wou ik ook wel eens kennismaken met een Surinaamse jeugdbeweging. Het was leuk om te zien maar merkte ook wel een heleboel verschillen op. De vlaggengroet gebeurt erg strikt en spelletjes worden er niet gespeeld. We mochten de leden wel een Vlaams spelletje aanleren. We speelden ‘ninja’. Ze waren erg enthousiast en zeiden dat ze het zeker gingen onthouden!

Ik ben op het einde gekomen van mijn laatste blogbericht. Het was een fantastisch avontuur wat ik iedereen zou aanraden. Ik zal het mooie weer, de lachende gezichtjes op school, het leven zonder al te veel stress, … allemaal hard missen. Al zal ik ook heel blij zijn om iedereen in België terug te zien!

Bedankt om te lezen!

Liefs

Eline

Wist je dat …

… ik heel blij ben dat het dit weekend zo mooi weer zal zijn?

… ik nog niet aan mijn valies begonnen ben en daardoor wel een beetje stress krijg?

… ik al uitkijk naar mijn Belgische maaltijd vrijdagavond?

… ik hoop dat ik wat ga slapen op het vliegtuig?

… ik blij zal zijn om mijn gevulde kleerkast terug te zien?

… ik het hier natuurlijk ook hard ga missen?

… ik even genoeg heb van Surinaams eten?

… ik blij zal zijn om een huis binnen te gaan zonder kakkerlakken?

… ik jullie hartelijk wil bedanken om mijn blog te volgen?

Week 10 en 11

Hier mijn voorlaatste blogbericht! Nog twee weken en ons buitenlands avontuur zit er op.

Vorige maandag stond dus de vergadering met meneer Mathura op het programma. Tot onze grote vreugde ging hij akkoord met ons voorstel. Dus we gingen aan de slag en werkten lessenpakketten uit rond afval per graad. Meneer Mathura verplichtte ons om ’s ochtends op school hier tijd aan te besteden. Hij wou er immers graag bij zijn om de controle te bewaren. Daarnaast wou hij de hele werktijd beschikbaar zijn voor eventuele vragen.  We vonden het nogal jammer om het lesgeven zo maar te laten vallen dus zochten we een middenweg. We kwamen samen tot een compromis. We geven de helft van de dag zorg en werken de andere helft samen aan het project met meneer Mathura. Zo kon ik mijn klein zorgprojectje in de eerste klas ook verderzetten. (ICOM: persoonlijke groei: flexibiliteit)

Ik ging dus door met zorgsessies. Het lukte me maar niet om juf Judith te overtuigen om een sessie mee te volgen. Ik was dus op zoek naar een andere oplossing om ervoor te kunnen zorgen dat de kleine sessies worden verder gezet. Ik merkte dat juf Magda (een gepensioneerde vrouw die de school helpt waar ze kan) ook af en toe zorg geeft aan de kinderen. Ze is geen opgeleide leerkracht maar helpt de leerlingen. Ik besliste dus in samenspraak met Soetkin om onze gemaakte materialen aan haar te geven. Ze was heel dankbaar. We legden haar uit hoe ze deze kan gebruiken en wat de mogelijkheden zijn. De materialen liggen al klaar om na de repetitieperiode gebruikt te worden. (ICOM: persoonlijke groei: sociale en communicatieve vaardigheden)

We zijn blij dat we een manier hebben gevonden die ervoor kan zorgen dat onze materialen niet in de kast verdwijnen. Dit naar aanleiding van onze vondsten in ‘geheime’ kasten. Zo vonden we in het ict-lokaal een doos met daarin allerlei nieuwe materialen voor in de kleuterklas (leuke spelletjes, oefenvormen om de kleuren aan te leren, …). Daarnaast staat er ook een kast in de mediatheek met allemaal nieuwe boekjes die geordend zijn volgens AVI niveau. Ze mogen jammer genoeg niet gebruikt worden. Wanneer we de leerkrachten met de geheime kasten confronteren, vertellen ze ons dat ze bang zijn dat de nieuwe materialen stuk gaan. Ik kan deze redenering zeker volgen. Wanneer boeken ontleend worden, is eventuele schade een logisch gevolg. Het is natuurlijk jammer wanneer je ziet dat nieuwe boeken stuk gaan. Maar de boeken dan maar niet gebruiken, kan ook niet de oplossing zijn. Zo vroeg Soetkin of ze wel zo een boekje zou mogen gebruiken voor de zorgsessie. Hier hadden ze geen problemen mee omdat het boek in handen blijft van de leerkracht. We hopen dat juf Magda deze boekjes vanaf nu ook zal gebruiken tijdens de zorgmomenten. Op die manier zochten we een oplossing waar beide partijen akkoord mee gaan. (ICOM: persoonlijke groei: creativiteit)

Zo brainstormden Soetkin en ik ook over wat wij zouden doen op school met ons geld dat we via de pannenkoekenverkoop konden inzamelen. We willen immers iets geven waarvan we zeker mogen zijn dat het na ons vertrek ook nog wordt gebruikt. Zo kwamen we op het idee om aan onze lessenpakketten koffers te koppelen met daarin het materiaal. In deze koffer komt dan al het materiaal terecht dat de leerkrachten nodig hebben om de lessen te geven. We gebruiken deze koffer ook in de projectweek waar we dan zelf enkele lessen kunnen geven en leggen dan ook aan de klasleerkrachten uit hoe de koffer werkt. We kozen vooral voor verbruiksmateriaal (natuurlijk voldoende) zodat de leerkrachten niet bang worden dat het materiaal kapot zou gaan en het dus zeker zouden gebruiken. Morgen starten we met het project dus in het volgende berichtje komen jullie te weten hoe het liep.

Maandag stond een uitstap op het programma. We brachten een bezoek aan een Surinaamse kweekschool. Nee hoor, het heeft niets te maken met groenten of fruit. Dit is een school waar je naar toe gaat om te studeren voor leerkracht. Er zijn er vier in Paramaribo en wij gingen naar het Surinaams pedagogisch instituut. We kregen uitleg van het onderhoofd. We vonden enkele verschillen met onze opleiding terug maar zeker ook gelijkenissen. Zo moeten de studenten ook kiezen voor welke graad ze studeren, voor de onderbouw of voor de bovenbouw. Bij de onderbouw horen de kleuterklassen thuis en het eerste en tweede leerjaar. Het derde, vierde, vijfde en zesde leerjaar hoort dan bij bovenbouw. Als je hier afstudeert als leerkracht van de bovenbouw kan je onmogelijk nog bijstuderen om ook les te mogen geven in de onderbouw. Dit vind ik één van de grootste verschillen. In België zijn er veel mogelijkheden wanneer je voor leerkracht lager onderwijs gestudeerd hebt. Wat me ook opviel tijdens de rondleiding was een spreuk die op de muren geschreven stond: “Een tienerzwangerschap staat gelijk aan armoede.” Hier schrok ik wel van. Ik sprak het onderhoofd er daarna ook over aan. Ik vroeg me af of de zwangere studenten onmiddellijk moesten stoppen met school. Het onderhoofd zei dat het vroeger wel zo was maar dat ze vergaderd hadden en het nu … Toen stopte ze haar zin en begon over iets anders te vertellen. Ik vond het raar dat ze de vraag ontweken had. Ik begrijp wel dat het een gevoelig onderwerp is, maar vind het wel jammer dat ik nu nog geen antwoord heb op mijn vraag. Ik krijg het gevoel dat er nog een grote taboe rust over dit onderwerp. Deze moet ik natuurlijk ook respecteren. (ICOM: culturele ontvankelijkheid)
Over de soorten lessen kan ik me jammer genoeg nog niet uitspreken want er wordt gestaakt. Wanneer onze schoolleider er mee akkoord gaat, gaan we volgende week terug om een dagje les te volgen. Ik kijk er al naar uit!

De docenten staken omdat ze een hoger loon eisen. Het land verkeert momenteel in een economische crisis. De Surinaamse dollar is elke dag minder waard. Het loon van de leerkrachten bedraagt momenteel 200 euro terwijl het 2 maanden geleden 400 euro bedraagde. De leerkrachten bij ons op school denken ook aan staken. Hopelijk wordt de situatie snel beter. (ICOM: internationaal oriënteren)

Volgend blogberichtje is jammer genoeg al mijn laatste! Tot dan!

Eline

Wist je dat…

… de partybussen hier ook zondagmiddag rondrijden?

… we de mensen die pannenkoeken kochten en zo ons project steunden nog eens hartelijk willen bedanken?

… er drie erg giftige slangen op het schoolplein te vinden waren?

… je nu ook op school voortdurend naar je voeten kijkt om niet om op een slang te stappen?

… ik binnen twee weken weer thuis ben?

… we allemaal wat bang zijn voor de koude, Belgische temperaturen?

Week 9

Hier een verslag over de laatste week van de paasvakantie. Veel leesplezier!

De eerste dagen werkten we nog wat voor school maar daarna hadden we zeker nog wat tijd om ook te genieten van het mooie land! Zo gingen met een groep Belgische studenten naar Raleighvallen.

Na een busrit van vijf uur op zandwegen en een bootreis van twee uur kwamen we aan op onze slaapplaats. Daar was het al prachtig! Ik kon niet meer wachten om de tocht naar de Voltzberg te starten.

Na een korte nachtrust (de kok floot ons immers om 05.00 uur al wakker) gingen we op stap. Onze gids vertelde tijdens de wandeling wat meer over de verschillende planten en bomen in het tropisch regenwoud. Zo kwamen we te weten dat lianen van beneden naar boven groeien en ze zich daar vasthechten. Je kan dus niet (zoals Tarzan) zo maar van liaan naar liaan slingeren. Daarnaast merkten we dat Surinamers vaak geneeskrachtige planten uit het regenwoud gebruiken. Onze gids wist perfect welke plant waarvoor gebruikt kon worden. Zo zoog ik aan een plant die malariamuggen zou weghouden. We zagen ook een aloë vera terug en dachten onmiddellijk aan onze collectie zalfjes. Als laatste kwam het bijgeloof van de gids ook aan het licht. Hij vertelde ons dat de bekende, Surinaamse boomreus niet omgehakt mag worden omdat er een bosgeest in zit. Die bosgeest zou dan de persoon straffen die iets met de boom zou doen. Het was interessant om tijdens het wandelen ook wat meer te weten te komen. (ICOM culturele kennis)

HHhet was een lange, zware tocht maar het adembenemende uitzicht maakte alles goed! Onze spieren deden even geen pijn meer.

Wanneer we terug bij de slaapplaats kwamen, stond het eten al voor ons klaar. Na een frisse duik en een douche maakten ze voor ons een kampvuur aan de rivier. Het was schitterend om samen te zingen en de sterren te bewonderen.

De volgende dag begon de lange reis naar huis. Het was een fantastische afsluiter van de paasvakantie!

Morgen gaan we opnieuw naar school en gaat de vergadering door met meneer Mathura. Ik hoop dat hij akkoord gaat met ons voorstel.

Tot de volgende update!

Eline

Wist je dat…

·         … je voortdurend naar je voeten kijkt bij het wandelen in het regenwoud om zo slangen te slim af te        zijn?

·         ... ik rijst en kip een beetje beu aan het worden ben?

Week 7 en 8

Hier ben ik weer met een nieuw berichtje. Hier een verslag van twee bewogen weken.

Dinsdag 22 maart stonden we allen op met het vreselijke nieuws van de aanslagen in Brussel. We konden het allemaal even niet geloven. We zitten aan de andere kant van de wereld maar toch had je het gevoel dat het zo dichtbij was gebeurd. Op school waren de meeste leerkrachten ook al op de hoogte. Ze hebben de vlag halfstok gehangen en bij de vlaggengroet even stil gestaan bij de aanslag. We apprecieerden dit echt en bedankten ook uitgebreid de leerkrachten.

Na de vlaggengroet gingen de kinderen naar de klassen. Ze kregen hun rapport en vierden daarna feest. Holi Phagwa (een Hindoestaanse feestdag) wordt immers ook op school gevierd. Alle kinderen brengen eten en sap naar de klas. Ze eten allemaal uitgebreid samen en vieren feest. Na het feestmaal is het tijd om allemaal naar buiten te gaan. Iedereen verzamelde op het schoolplein met een flesje poeder in zijn hand en dan kon het echte feest beginnen. Je zag hoe iedereen poeder rondstrooide en elkaar probeerde te besmeuren. Het was fantastisch om dit feest op school mee te maken. De kinderen waren heel enthousiast over het feit dat wij als leerkrachten ook meededen. Het was een leuke afsluiter van het tweede kwartaal.

’s Avonds gingen we met Raggie (onze contactpersoon) naar Domburg. Daar zagen we de holika verbranding. Deze verbranding gebeurt altijd op de vooravond van Holi Phagwa. Hierbij komen de Hindoestanen samen om de kwade geesten te verbranden. Ze maken zingend rondgangen om de brandstapel als teken van de overwinning van het goede en de vernietiging van de kwade macht. Het zingen gaat door totdat de holika helemaal uitgebrand is. Ik vond het leerrijk om dit ritueel mee te maken. Zo weten we ook waar het feest vandaan komt. (ICOM: culturele kennis)

De volgende dag ging het feest door in de stad zelf. We trokken er met alle Belgische studenten naartoe. Er heerste een feestelijke sfeer in de straten van Paramaribo. Iedereen besmeurde je met kleurrijk poeder. We hebben de dag afgesloten op een leuk festivalletje. Hier liep ik ook een kindje tegen het lijf uit de eerste klas. Ik praatte even met de ouders en kwam zo te weten dat ze het thuis ook samen met de familie vieren met eten (veel eten) en gekleurd poeder natuurlijk. Het is een familiefeest dat ik maar al te graag ook in België zou willen introduceren. ’s Avonds hadden we wel wat tijd nodig in de douche om het gekleurde poeder weg te krijgen en had ik nog enkele dagen een blauwe wenkbrauw maar dat was het zeker waard!

De dagen na Holy Phagwa was het dus al paasvakantie en konden we samen verder werken aan ons project. We werkten de activiteiten uit die we in het derde kwartaal samen met de kinderen zouden doen en stuurden een planningsschema door naar de schoolleider om te checken of hij akkoord ging met de lessen. Jammer genoeg kregen we enkele dagen later een mailtje van meneer Mathura met daarin dat hij het project nu toch anders voor zich ziet en we er maar een week mee aan de slag mogen gaan. Ik was eerst teleurgesteld en dacht dat al ons voorbereidend werk voor niets was geweest. Maar na wat overleg kwamen we op het idee om per graad een lessenpakket uit te werken rond afval. Wij zouden het dan niet allemaal kunnen geven en enkel voorbeelden kunnen tonen in die ene week aan de leerkrachten maar zo zouden we wel een pakket kunnen achterlaten waar ze achteraf mee aan de slag kunnen. Zo laten we onze stempel achter en kunnen we onze gemaakte lessen nog gebruiken. Het lessenpakket zou bestaan uit een handleiding en het nodige materiaal om de lessen uit te voeren. Dit idee zullen we maandag met meneer Mathura bespreken. Hopelijk gaat hij akkoord en kunnen we de leerkrachten genoeg informeren zodat ze er nog mee aan de slag gaan wanneer we terug in België zijn. We dachten daarom ook aan een soort infoavond om te laten zien hoe ze met het pakket kunnen werken. Ik houd jullie alleszins op de hoogte.

Naast wat werken voor school genoten we natuurlijk ook met volle teugen van de eerste week van de paasvakantie. Mijn vriend verbleef ook een week op Surinaamse bodem en samen maakten we kennis met volgens mij één van de mooiste plekken in Suriname: het tropisch regenwoud. Als afsluiter gingen we naar Galibi. Daar zagen we de zeeschildpadden eieren leggen op het strand. Een fantastische ervaring om van dichtbij mee te maken!

Volgende week gaan we met de hele groep nog op driedaagse naar Voltsberg. Hier lees je in het volgende bericht meer over.

Veel liefs

Eline

Wist je dat …

… ik baka bana (bakbanaan gerold in bloem en water daarna gefrituurd) heb mogen proeven en het heel erg lekker vond?

… ik kip toch een beetje beu begin te worden?

… ik het erg leuk vond dat mijn vriend langskwam maar hij jammer genoeg al weer in België is?

… ik binnen 4 weken alweer thuis ben en de tijd echt heel snel gaat?

Week 6

Dag iedereen!

Hieronder vinden jullie opnieuw mijn wekelijkse update. Veel leesplezier!

Maandag stond ik nog een dagje in 1a waar ik zorg kon verder zetten. (BASCO: begeleider van leer- en ontw. processen) Ik begeleidde een meisje die moeite had met de telrij. Ze moesten in de klas tellen met sprongen van 5 tot 50. De leerlinge kon deze opdracht niet uitvoeren. Toen ik vroeg om van 0 tot 50 te tellen, maakte ze ook enkele fouten. Ik besloot om tijdens de sessie wat stapjes terug te nemen. Ik vertelde de twee juffen wat ik gedaan had en stelde voor om ook in de klas wat stapjes terug te nemen. De juf zei me dat ze dit niet kunnen doen want dan raakt ze achterop en kan ze het niveau van de klas niet meer evenaren. Ik probeerde de juf uit te leggen dat dit wel zou lukken wanneer ze extra begeleiding zou krijgen. De juf zei me dat dit de taak van de ouders is. Nu ze me dit letterlijk heeft gezegd, begrijp ik wel beter waarom ze de kinderen niet begeleiden in de klas. In hun ogen is dit de taak van de ouders. Ik denk dat de korte schooldagen hier medeverantwoordelijk voor zijn. De lessen starten om 08.00 uur en eindigen om 12.30 uur. Ik kan begrijpen dat de leerkrachten hier geen gaatje vinden om de leerlingen echt apart te nemen. (ICOM: multiperspectiviteit) Maar langs de andere kant staan ze wel met twee leerkrachten full time in de klas om deze problemen op te lossen. Ik heb ze deze keer dus opnieuw geen sessie kunnen laten zien hopelijk lukt het na de paasvakantie wel.

Naast het geven van zorg in 1a stond ik de voorbije week ook eens in 3b. Soetkin wou naar aanleiding van een verhaal een taart maken met de klas. Natuurlijk is het wat chaotisch om alleen te koken dus hielp ik graag. (ICOM: flexibiliteit) We maakten petit beurre taart. Zowel de kinderen als de juffen genoten van de activiteit.

Laura en Floor konden ook wat hulp gebruiken deze week in de kleuterklassen. Zo hielpen we bij het aanleren van een dansje rond Pasen. We maakten ook zandkoekjes met de kleuters. Ik vond het heel fijn om ook eens verder kennis te maken met die leeftijdsgroep en merk dat de kleuters me ook echt liggen.

Naast het geven van enkele lesjes zaten we na school ook vaak samen om te brainstormen over ons project. We zijn immers van plan om de weken na de paasvakantie te vullen met een klas overschrijdend project rond afval. Dit omdat we merkten dat het schoolplein er erg vuil bij ligt. Ook in de straten van Paramaribo vind je erg veel afval terug. We vinden het daarom een goede zaak om samen met de kinderen aan de slag te gaan rond dit thema. Soetkin en ik observeerden daarom de rest van de week in de andere klassen die we nog niet aan het werk hadden gezien. Zo kunnen we inschatten wat met welke klas haalbaar is. Het waren leerrijke dagen!

Ik kreeg ook de kans om een oudervoormiddag bij te wonen. (ICOM: kennis hebben van de beroepsuitoefening in andere landen) Een oudervoormiddag kan je eigenlijk vergelijken met een oudercontact zoals we het in België kennen. De ouders worden uitgenodigd voor een gesprek in de klas met de leerkracht. Niet alle kinderen worden besproken enkel degene die slechte cijfers behaalden. Tijdens het gesprek merkte ik op dat enkel de cijfers van taal en rekenen werden besproken. Er was geen aandacht voor muzische vakken of beweging. Ik veronderstel dat de grote toets op het einde van de 6^de klas hier de oorzaak van is. De leerlingen moeten dan slagen voor die test anders mogen ze niet overgaan naar het middelbaar. Ook in de 1^ste klas wordt hier dus al rekening mee gehouden. Wanneer de cijfers niet goed zijn, vraagt de juf aan de ouders om meer te oefenen. Ik merkte op dat sommige ouders hier heel positief mee zijn omgegaan en echt een oplossing aan het zoeken waren zodat hun kind de extra begeleiding zeker kan krijgen. Andere ouders ontkenden vooral de problemen en beweerden dat het kind thuis wel vlot kon lezen en rekenen. Juf Marlène durfde hier zeker tegen in te gaan en vroeg aan mij ook om mijn observaties met de ouders te delen. Ik voelde me wel trots. Dit betekent dat juf Marlène me vertrouwt en ook belang hecht aan mijn observaties. Ik voel me meer en meer thuis op school!

Deze week was er ook een kindje jarig van de klas. Op hun verjaardag mogen de kinderen kiezen welke kleren ze aan doen en hoeven ze hun uniform dus één dagje niet te dragen. Ik vind dit een leuke traditie en je merkt dat de kinderen hier ook echt van genieten. Ook in Suriname wordt er getrakteerd. De porties zijn meestal wat groter dan in België. Zo kreeg elk kind een groot stuk slagroomtaart, een beker sap en een zakje met snoepgoed om mee te nemen naar huis. Leuk om eens kennis te maken met deze manier van vieren.

Na de fijne schoolweek startte het weekend opnieuw met een leuke uitstap. We gingen naar de Jodensavanne en daarna zwemmen in Overbridge. We kwamen opnieuw helemaal tot rust.

Zondag waren we uitgenodigd door de leerkracht om mee te gaan op teambuilding. Ze gingen buiten de stad zwemmen en samen gezellig eten. We waren onmiddellijk erg enthousiast en gingen in op dit voorstel. Elke leerkracht kreeg de taak om iets te koken. Wij moesten voor de drank zorgen. We werden om 08.00 uur opgehaald door de bus en gingen met de schaterlachende leerkracht op weg naar de kreek. Wanneer we daar om 09.30 uur aan kwamen, waren de leerkrachten al alles aan het klaarzetten om een eerste maaltijd te nuttigen. Wij keken met grote ogen naar de juffen die al kip en rijst aan het eten waren op een moment dat wij normaal een appeltje zouden eten. Toch wou ik  dit ook wel een keer proberen. Ik schepte dus ook wat lekkers op en ik was verrast hoe goed het me smaakte. Ik ging onmiddellijk een tweede portie halen en nam het Surinaams eetritme dus even over. We merkten ook dat Surinamers het niet leuk vinden wanneer je eten weigert. Rond 16.00 uur werd ons immers een grote kom Javaanse soep aangeboden. Ik had op dat moment echt geen honger en vond het ook wat te warm voor een kopje soep. Wanneer ik zei dat ik even geen honger had, zag je aan de gezichtsuitdrukkingen dat dit niet geapprecieerd werd. Toen zei ik dat ik zeker wel een beetje wou proeven. Ze schepten onmiddellijk wat uit (wel iets meer dan een proevertje). De juf die de soep had gemaakt was blij dat we ondanks de warmte en de volle maag toch nog wat van haar soep wilden drinken. Hieronder vind je wat foto’s van het eten terug. (ICOM: culturele kennis)

Tussen de eetpauzes door wilden we graag wat zonnen met de leerkrachten. Toen we dit voorstelden, begonnen ze allemaal luid te lachen. Ze vinden het raar dat wij graag naar huis terugkeren met een bruin kleurtje. Zij willen net zo bleek mogelijk blijven. Ze dachten ook dat we zonnecrème gebruiken om bruin te worden. Toen we zeiden dat we anders zouden verbranden en helemaal rood zouden worden, keken ze ons wat ongelovig aan. Een juf vroeg me of ze een beetje zonnecrème mocht gebruiken voor haar gezicht en was daarna onmiddellijk enthousiast ze schreef het merk op en ging zelf ook een flesje halen vertelde ze me.

Het was een leuke dag waar we de leerkrachten op een andere manier leerden kennen.

Wist je dat …

… de leerlingen dachten dat ik 30 jaar was?

… ik de Surinaamse insecten niet zal missen (zeker de reuzekakkerlakken)?

… ik me hier niet klein voel? (De meeste Surinamers zijn even groot als mij en dat ben ik niet gewoon.)

… ik wat moeite heb met het zien van al de straathonden in Suriname en ze allemaal naar huis zou willen meenemen maar dat jammer genoeg niet gaat?

Bedankt om te lezen!

Eline 

Week 5

Deze ochtend besefte ik plots dat we ondertussen bijna in de helft zitten. Wat gaat de tijd snel!

Vorige week ging ik verder met het geven van zorg. Ik merkte dat de kinderen het heel fijn vonden dat ze af en toe eens uit de klas werden gehaald. Ik was eerst van plan om enkel de leerlingen die moeite hadden met een bepaald onderwerp extra te begeleiden, maar toen ik merkte dat de leerlingen er zo naar uitkeken om ook eens een individuele sessie mee te maken, startte ik ook met uitdagende zorgsessies. Ik zag dat de iets sterkere leerlingen het leuk vonden om eens uitgedaagd te worden. (BASCO begeleider van leer- en ontw. Processen)

Bij de minder sterke leerlingen merkte ik vooral problemen op rond rekenen en lezen. Ik probeer altijd wat stapjes terug te nemen want de leerlingen hebben nood aan succeservaringen. Maar wanneer ze opnieuw in de klas zitten, moeten ze opnieuw alle oefeningen maken zoals de andere kinderen in de klas. Als een oefening niet lukt of ze kunnen een woordje niet lezen, wordt de leerkracht eerst boos. Daarna proberen ze het wel uit te leggen maar als het na een uitleg nog niet lukt, gaan ze verder met de les. Misschien handelen de leerkrachten op deze manier omdat ze in hun opleiding geen kennis maakten met differentiatie. Juf Marlène vertelde me ook dat ze niet in niveaugroepen werkt omdat iedereen mee kan. Het zou kunnen dat juf Marlène vanuit een andere visie naar de kinderen kijkt en het echt niet nodig vindt om extra zorg te geven. Ik heb het gevoel dat ze dit van de ouders verwachten. Dat wanneer ze niet mee kunnen, de ouders thuis meer moeten oefenen met hun kind. Dit kon ik afleiden uit enkele gesprekken die ik mocht meevolgen. (ICOM multiperspectiviteit)

Ik ga alleszins nog even door met zorg en ga proberen om juf Marlène een sessie te laten bijwonen. Ik probeerde om juf Judith (de hulpjuf) al eens iets te laten zien, maar ze wou haar werk in de klas liever niet laten liggen. Ik houd jullie alleszins verder op de hoogte.

Naast zorg probeer ik ook wat tussendoortjes te introduceren. Hier krijgen ze de naam ‘energizers’. De juffen wisten dus onmiddellijk wat ik met de kinderen van plan was en waren heel enthousiast. Ze vroegen de volgende dagen ook opnieuw of ik die dag een energizer zou doen. Heel fijn om deze appreciatie te krijgen! Hieronder vind je een voorbeeldje.

In het weekend gingen we naar Colakreek. Het is een recreatiegebied waar ook Surinamers naar toe trekken. Je kan er zwemmen in een kreek waarvan het water een bruine kleur heeft, vandaar de naam. Het was een leuke, rustgevende uitstap. We waren weer helemaal klaar om aan de schoolweek te beginnen.

Wist je dat…

·         …Michiel (een huisgenoot) heerlijke kip kan maken op zijn Surinaams?

·         …mijn huisgenoten vaak warme chocomelk drinken bij 30°C?

·         …ik in België weer ga moeten wennen wanneer er gordels te vinden zijn in de auto?

·         …K3 in ons huisje erg veel wordt afgespeeld en ik daar helemaal geen probleem mee heb?

      

    Veel zonnige groetjes 

    Eline

Week 4

Dag trouwe bloglezers!

Het is al even geleden dat er een bericht online werd geplaatst maar we hebben opnieuw een paar drukke weken achter de rug. Ondanks het Surinaamse levensritme vliegt de tijd sneller voorbij dan je denkt.

Naast de lessen geef ik vanaf nu ook individuele zorg aan enkele leerlingen van de klas. (BASCO begeleider van leer- en ontwikkelingsprocessen). Op die manier geef ik toch wat meer les en is de juf niet bang dat ik me zou vermoeien. De leerlingen worden af en toe ook door de hulpjuf apart genomen wanneer ze bijvoorbeeld een repetitie moeten inhalen en kennen dit fenomeen dus al. De inhoud van de sessie zal dus enkel anders zijn. Ik stelde ook voor om deze sessies samen met de hulpjuf te geven en ze stemde hier mee in. Ik ben benieuwd hoe dit verder zal ontwikkelen en houd jullie zeker op de hoogte. 

Daarnaast maakte ik ook kennis met de Surinaamse stagiaires. Er waren een vijftal stagiaires aanwezig en gaven in verschillende klassen elk één lesje. Ik mocht enkele lesjes bijwonen. Zo merkte ik ook na een gesprek met hun docent dat de opleiding er helemaal anders uitziet. Op die manier kon ik de dingen die gebeuren in de klas ook veel beter plaatsen. Wanneer je het leert om het op die manier aan te pakken op school ben je er zelf van overtuigd dat dat de goede manier is. Zo merkte ik dat de studenten bijvoorbeeld heel klassikaal aan het werk gaan. Maar als ze het op deze manier leren, zijn zij ervan overtuigd dat dat de juiste manier is. Zo kan ik me meer vinden in deze werkwijze en kan ik de volgende keer in gesprek gaan met de docent en navragen waarom ze deze methode zo goed vinden. Ik ben erg benieuwd wat ik uit dit gesprek zal leren. (ICOM culturele ontvankelijkheid)

Deze week moesten we donderdag en vrijdag niet naar school. Onze contactpersoon nam ons allen twee dagen mee naar het binnenland. Daar gingen we ook kennismaken met een plaatselijk schooltje. Ik was erg benieuwd of ik grote verschillen ging opmerken met onze stageschool die in de stad (Paramaribo) ligt.

Donderdagochtend om 08.30 uur stonden we allen klaar. De bus ging ons immers dan komen ophalen, maar er was nog geen bus te zien. Een uurtje later (we maakten zo opnieuw kennis met het Surinaamse levensritme) konden we met een volle rugzak een plaatsje nemen.
Na een halfuurtje rijden kwamen we aan bij een eerste schooltje. Toen we wandelden op het schoolplein was het er wel heel stil. Wanneer we in de klassen keken, begrepen we onmiddellijk waarom. Er was helemaal niemand aanwezig op school. De bussen staakten (ja hoor dat gebeurt hier ook) en daardoor konden de meeste leerkrachten en leerlingen de school onmogelijk bereiken. Erg jammer, maar met volle moed stapten we opnieuw op de bus, op naar de volgende stop.

We kwamen aan op een verzamelpunt van veerboten. Hier merkte je al snel dat de boten hier dienst doen als bussen. De binnenlandse bevolking neemt af en toe de boot om een voorraad levensmiddelen in te slaan. We zagen ze dan ook heel uiteenlopende dingen vervoeren. Het ging van een matras tot een kratje bier. Onze boot bracht ons naar de slaapplaats. Het was een prachtig boottochtje. We konden genieten van de ongeschonden, Surinaamse natuur.

Toen we aankwamen in Jaw Jaw zagen we al grote verschillen met de stad. De vrouwen waren de kleren aan het wassen in de rivier. Je zag ze grote wasmanden op hun hoofd dragen en ze de juiste steen uitkiezen om de was te schrobben. Ik vond het allemaal heel fascinerend. In de stad heeft het merendeel van de bevolking stromend water en hoeft niet naar een rivier om te wassen. Ik was verwonderd dat de levenswijze zo kan verschillen in eenzelfde land. Ik vond het ook mooi om te zien dat de plaatselijke bevolking zo dicht en met de natuur leeft. (ICOM culturele kennis)

Na een eerste kennismaking met de cultuur werden de kamers verdeeld. We hadden een prachtig uitzicht op de rivier en hadden alles wat we nodig hadden. Als ontspanning gingen we even gaan zwemmen en sloten de dag af met een gezellig, Surinaams avondmaal. De portie muggen moesten we er wel bijnemen.

De volgende dag gingen we na een frisse duik op weg naar het plaatselijke schooltje. We maakten kennis met de schoolleider en namen een kijkje in de verschillende klassen. Wat me onmiddellijk opviel, was dat ze in de meeste klassen meer materiaal hadden dan in onze stageschool. Dit komt blijkbaar door schenkingen. Daarna ging ik samen met een medestudent even observeren in het eerste leerjaar. Daar heb ik de leerkracht zien slaan. Ik kon dit voorval even niet plaatsen. Ik kon niet begrijpen dat de leerkracht ervan overtuigd is dat dit de beste manier is om met kinderen om te gaan. Ik heb het nu wel een plaats kunnen geven. Ik besef dat sommige leerkrachten een heel andere kijk hebben op opvoeden als ik. Natuurlijk keur ik het niet goed, maar kan ik het wel begrijpen. De leerkracht kan er rotsvast van overtuigd zijn dat dit de beste manier is. Al hoop ik wel dat ik niet meer word geconfronteerd met deze praktijken. (ICOM multiperspectiviteit)

Na een leerrijke tweedaagse trokken we terug naar de Koffielaan.

Wist je dat…

·         …ik stiekem jaloers ben op de vrouwen die normaal kunnen wandelen met een zware wasmand op hun hoofd?

·         …ik al 35 muggenbeten heb?

·         …‘De mol’ kijken hier een vaste maandagavond activiteit is?

·         …gaan eten hier echt veel goedkoper is dan in België?

Tot de volgende keer!

Eline