Eline in Suriname: februari 2016

Week 2

Hallo iedereen!

Tijd voor mijn wekelijkse update.

Na enkele leuke uitstapjes vorig weekend en wat winkelbezoekjes om een knutselvoorraad aan te leggen, ging de schoolweek opnieuw van start. We spraken met meneer Mathura af dat we deze week de klas nog gerichter gingen observeren om dan maandag 22 februari te starten met het geven van enkele lessen.

Maandagochtend waren we opnieuw vroeg op post. We stonden om 7 uur klaar en werden door juf Sharda opgehaald. We mogen gelukkig mee rijden! Na een halfuurtje rijden kwamen we aan op school. Na het groeten van de schoolleider ging ik alvast naar de klas waar juf Marléne me stond op te wachten. Ik ging onmiddellijk naar binnen (je kan het eigenlijk geen ‘binnen’ noemen want de klaslokalen hebben geen ramen) en legde al mijn materiaal alvast klaar. Maar wanneer de bel ging, vormden de leerlingen geen rij voor het klaslokaal maar gingen allemaal in rijen staan rond de vlag. Ze zongen allen het volkslied in het Sranantongo. Ik probeerde mee te zingen maar dat ging nog niet zo vlot. Na enkele weken zal ik het hopelijk ook kunnen meebrullen. Tijdens het zingen wordt de vlag gehesen. Na het hijsen van de vlag gaf een directielid de kinderen wat richtlijnen voor deze dag. Zo gaf ze de leerlingen mee dat de speeltijd dient om te rusten en te eten, niet om te rennen en te stoeien. Ik begreep even niet wat ze bedoelde en nam me voor om dit zeker nog eens bij juf Marléne na te vragen.

Daarna ging het observeren van de lessen van start. Naarmate de week vorderde, merkte ik meer en meer verschillen op. Ik ben me er wel van bewust dat ik deze verschillen niet als slecht mag beschouwen. Ik zie deze verschillen ook als leerkansen en probeer te begrijpen waarom ze het anders aanpakken. Zo merkte ik dat de lessen aanvankelijk lezen en aanvankelijk rekenen altijd op dezelfde, niet speelse manier gebeuren. Juf Marlène vertelde mij dat ze vindt dat ze al genoeg gespeeld hebben in de kleuterklassen en het nu tijd wordt om te werken. Ik vond het eerst erg moeilijk om hier mee om te gaan. Ik vind een goede overgang van de 3^de kleuterklas naar het 1^ste leerjaar heel belangrijk. En kon er daarom niet inkomen dat de leerlingen niet spelenderwijs mogen leren. Naarmate ik juf Marléne beter leerde kennen en meer antwoorden kreeg, kon ik deze gedachte meer en meer begrijpen. (culturele ontvankelijkheid) Toch zou ik het speelse graag wat meer in de klas introduceren en de overgang beter laten verlopen. Zo vroeg ik aan de juf of ik vanaf volgende week een klein onthaalmomentje mocht organiseren voor de kinderen. Ze was onmiddellijk enthousiast! Ik ging dus onmiddellijk aan de slag en maakte een daglijn en een klaspop. Zo kan ik een muzisch onthaalmoment goed realiseren. Ik krijg ook de kans om een herhalingsles rekenen te geven in spelvorm. Ik ben benieuwd hoe de leerlingen zullen reageren op deze andere aanpak.

We waren daarnaast ook uitgenodigd op een innovatieve beurs voor onderwijs in Paramaribo. Hier stond het speelse leren echt centraal. Ik vond het een heel leerrijke avond en stond helemaal achter de ideeën die voorgesteld werden. Door deze onderwijsbeurs liet mijn mentor me toe om de les rekenen speels aan te pakken. Ze vroeg me ook of ik deze ideeën waardevol vind. Ze is heel geïnteresseerd en benieuwd hoe het zal lopen. Ik ben haar heel dankbaar voor de kans. Hieronder vind je wat foto’s.

Naast het observeren gebeurde er voorbije week iets verrassend. Donderdag werd ik onmiddellijk aangesproken door het onderhoofd. De juf van 1B (1^ste leerjaar B) was ziek en ze vonden niemand die kon vervangen. Ze vroeg aan mij of ik de klas voor een dagje kon overnemen. Ik kende de klas niet want ik had de andere geobserveerd maar wou deze kans natuurlijk niet laten liggen. (zich flexibel opstellen) Ik vroeg wel of ik samen met Soetkin in de klas mocht staan. Dit was gelukkig geen probleem. Onder het motto van samen staan we sterk begonnen we aan de dag. Toen we de klas binnenkwamen, vonden we geen briefje met de lessen op die vandaag op de planning stonden. Gelukkig hadden de kinderen het eerste lesuurtje muziek van een andere juf. Zo konden we even overleggen wat we allemaal konden doen. We gingen op een speelse manier aan de slag maar merkten wel dat de kinderen dit niet gewoon zijn. We hebben deze dag misschien net iets te veel nieuwe werkvormen geïntroduceerd. Hier zie je wat foto’s van deze dag en een filmpje van een korte herhaling van de letters.

Wist je dat…

…de namen heel wat moeilijker zijn om te onthouden?

…juf Marlène me heel graag (gefrituurd) eten geeft om 09.30 uur en mijn maag hier nog wat moeilijkheden mee heeft?

…de leerlingen op school om 09.30 uur bami en kip eten?

…ze wel limonade, ijsjes, frietjes, … op school verkopen maar geen fruit of groenten?

…er slangen leven op het schoolplein? (gelukkig heb ik er nog geen ontmoet)

Zonnige groetjes

Eline

Week 1

Gu bakana! (goeiemiddag) (ja hoor, hier is het nog middag)

Na een lange reis kwamen we maandagavond aan in Paramaribo. We maakten kennis met onze verblijfplaats voor de komende drie maanden. Met ons huisje in de Koffielaan waren er eerst wat kleine problemen, maar die zijn ondertussen allemaal opgelost. Het avontuur kon helemaal beginnen!

Dinsdag gingen we allemaal de baan op om enkele praktische zaken te regelen. Zo kochten we een Surinaamse simkaart en wisselden we onze euro’s om naar Suriname dollars. We gingen ook langs bij de dienst vreemdelingenzaken waar we ons visum lieten verlengen. Nu zijn we helemaal klaar om 3 maanden lang te leven in Suriname.

Woensdag 10 februari was het eindelijk zo ver. Een moment waar we allen naar uitkeken. We gingen eindelijk kennis maken met onze stageschool: OS Clevia. Met de taxi gingen we op weg (het is 45 minuten fietsen en in dit tropisch klimaat dus geen lachertje). Gelukkig zijn we met vier (Soetkin, Laura, Floor en mezelf) en kunnen we de kost zo wel wat verdelen. Toen we toekwamen werden we hartelijk ontvangen door de schoolleider: meneer Mathura. We maakten enkele praktische afspraken en kregen daarna een rondleiding. We bespraken ook enkele culturele verschillen. Het viel ons onmiddellijk op dat er in zijn bureau prenten ophingen rond welbevinden en betrokkenheid. Ook zei hij onmiddellijk dat het slaan van kinderen helemaal niet door de beugel kan. Dit stelde ons onmiddellijk gerust.

We maakten kennis met de verschillende leerkrachten. Eerst gingen we langs bij de bovenbouw (lagere afdeling), daarna kwam de onderbouw (kleuter afdeling) aan de beurt. De meeste leerkrachten waren erg enthousiast, sommige hadden een wat meer afwachtende houding. Ik had na deze eerst kennismaking nog meer zin om alles te ontdekken.

Na een korte nacht ging de eerste observatiedag van start. We kregen elk een klas toegewezen en begonnen (met wat kriebels) te observeren. Ik kwam terecht in leerjaar 3 (het eerste leerjaar). Ik was vooral erg benieuwd naar de didactische aanpak van de leerstofonderdelen.

De bel ging en de kinderen vormden een mooie rij voor het klaslokaal. Ze kwamen de klas nogal rumoerig binnen en gingen op hun plaats zitten. De leerkracht vroeg welke dag het was vandaag. De leerlingen hoeven hun vinger niet in de lucht te steken. Ze roepen allemaal samen ‘donderdag 11 februari’. Daarna gingen ze lezen. De oefeningen in de leesboekjes komen grotendeels overeen met de oefeningen die we in België terugzien. Zoals je ziet op de foto’s. Tot nu toe zag ik dat het oefenen beperkt bleef tot het klassikaal maken van de oefeningen in het werkboek. Natuurlijk heb ik nog maar twee lesjes gezien dus ik kijk uit naar de volgende.

Er stond ook een repetitie (toets) op het programma. De leerlingen moesten alles overschrijven in hun toetsschriftje wat aan bord kwam. Sommige leerlingen maakten al enkele fouten bij het overschrijven waardoor de oefening sowieso mis was. Juf Marlène (de klasjuf) gaf ook aan dat ze dit niet het meest ideale systeem vindt. Hieronder vinden jullie de toets terug.